“Εφυγε” ο Περικλής Δημ. Κομνηνάρης στις 28 Ιουνίου 2024.
Γέννημα-θρέμμα μικρασιατικής γενιάς του Δημητρού και της κυρά Μαρίας Κομνηνάρη, με ρίζες μακραίωνες και παραδόσεις στιβαρές, είδε και διδάχθηκε τον ίδιο αγώνα των βιοπαλαιστών γονιών του, αγώνα σκληρό σε τούτον τον άγονο βράχο, που ερήμωνε τρομακτικά στα εφηβικά και μαθητικά του χρόνια. Δημιούργησε μια όμορφη οικογένεια με την πιστή συνοδοιπόρο του την Τασούλα κι ανέδειξαν καλά παιδιά, βαρύτιμα διαμάντια στην ολιγομελή κοινωνία μας, ενώ τους αξίωσε ο Θεός να χαρούν μαζί τέκνα τέκνων.
Υπηρέτησε ως δημοτικός σύμβουλος επί δύο θητείες (2002-2010). Μεθοδικός κι επίμονος, ακούραστος οραματιστής, αλλά και όπου απαιτείτο ρεαλιστής, πίστευε στους υψηλούς στόχους, παρότρυνε σε διεκδικήσεις, ήλπιζε στα οράματα, ενθάρρυνε τις ευφυείς πρωτοβουλίες, αποσοβούσε τις προκλήσεις, αποθάρρυνε τις εντάσεις, του άρεσε να δίνει τόνο και παλμό στις κοινές δράσεις, πίστευε στη συμμετοχή, είχε δημιουργήσει μια δική του συναινετική κοσμοθεωρία, που την υπηρετούσε λιγότερο με το λόγο, αλλά περισσότερο με το παράδειγμά του.
Θα θυμόμαστε με συγκίνηση τον χαμογελαστό, τον φιλότιμο κι αλησμόνητο Περικλή, που μας κέρδισε με την φωτεινή ματιά και την έμφυτη ευγένειά του, αλλά και που μας συγκλόνισε τόσο με την πικρή απώλειά του. Ας είναι αιωνία η μνήμη του κι η μορφή του ζωντανή και χαρούμενη θα περνάει μπροστά στα μάτια μας.
